Τα φαγητά των κατοίκων του χωριού, παλιότερα ήταν απλά και γίνονταν από τα προϊόντα της τοπικής παραγωγής. Το καλοκαίρι με τις υψηλές θερμοκρασίες βάση του φαγητού, ήταν τα λαχανικά. Το χειμώνα και μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων, οπότε είχαν σφαχτεί τα γουρούνια, το συντηρημένο κρέας τους, αποτελούσε βασικό μέρος της διατροφής του. ‘Ετσι το καθιερωμένο Χριστουγεννιάτικο φαγητό είναι η “Μπαμπού”, χοιρινό έντερο παραγεμισμένο με ψιλοκομμένο κρέας, ρύζι, πράσο, εντόσθια και μπαχαρικά. Κατά τον γλωσσολόγο Παναγ. Κυρανούδη, η ονομασία αυτή δόθηκε επειδή κατά την ημέρα της “Μπάμπως”(8 Ιανουαρίου), ανάμεσα στα συμβολικά αντικείμενα που κρατούσε η “μπάμπω”-μαμή, ήταν και ένα μπρούσκο κρασί, είναι τα λουκάνικα που πωλούνται σήμερα στα περισσότερα κρεοπωλεία του ‘Εβρου. Καλύτερα είναι τα λουκάνικα παραγγελία με ανάμικτο μοσχαρινό και χοιρινό κρέας. Λουκάνικο ή πράσο ντυμένο με έντερο χοίρου, σύμβολο γονιμότητας (“Θρακικά” σειρά Β΄ τ.10 σ.51).
Αναλυτικά κάποια από τα εδέσματα του χωριού:
Μπάμπου (Μπάμπω).
Χριστουγεννιάτικο φαγητό. Αποτελείται από χοιρινό έντερο παραγεμισμένο με ψιλοκομμένο κρέας (σήμερα κιμά), κομμάτια συκωτιού, ρύζι, ψιλοκομμένο πράσο και μπαχαρικά. Μαγειρευόταν σε πήλινη κατσαρόλα ή σε πλατειά τσουκάλια. Σήμερα σε ρηχή χωμάτινη κατσαρόλα το “γιουβέτσι”.
Πέτουρα ή γιουφκάδις (ζυμαρικά).
Χοντρό φύλλο για πίττα που έπλαθαν με τον πλάστη, στο σουφρά, από ζύμη όπου εκτός από αλεύρι μαζί με το νερό, έβαζαν και γάλα με αυγά. Το φύλλο κόβονταν σε στενόμακρα κομμάτια, τα οποία ξεραίνονταν στον ήλιο και φυλάγονταν σε ειδικά σακούλια.
Μπληγούρι (Μπουλγκούρ).
Βρασμένο εκλεκτό σιτάρι (όπως αυτό που κάνουν τα κόλλυβα), το στεγνώνουν στον ήλιο και το σπάζουν στον χερόμυλο. Μαγειρευόταν είτε μόνο του (όπως το πιλάφι), είτε με διάφορα κρέατα. Νοστιμότατο ήταν με κότα.(Κότα μι μπουλγκούρ)
Αναλυτικά κάποια από τα εδέσματα του χωριού:
Μπάμπου (Μπάμπω).
Χριστουγεννιάτικο φαγητό. Αποτελείται από χοιρινό έντερο παραγεμισμένο με ψιλοκομμένο κρέας (σήμερα κιμά), κομμάτια συκωτιού, ρύζι, ψιλοκομμένο πράσο και μπαχαρικά. Μαγειρευόταν σε πήλινη κατσαρόλα ή σε πλατειά τσουκάλια. Σήμερα σε ρηχή χωμάτινη κατσαρόλα το “γιουβέτσι”.
Πέτουρα ή γιουφκάδις (ζυμαρικά).
Χοντρό φύλλο για πίττα που έπλαθαν με τον πλάστη, στο σουφρά, από ζύμη όπου εκτός από αλεύρι μαζί με το νερό, έβαζαν και γάλα με αυγά. Το φύλλο κόβονταν σε στενόμακρα κομμάτια, τα οποία ξεραίνονταν στον ήλιο και φυλάγονταν σε ειδικά σακούλια.
Μπληγούρι (Μπουλγκούρ).
Βρασμένο εκλεκτό σιτάρι (όπως αυτό που κάνουν τα κόλλυβα), το στεγνώνουν στον ήλιο και το σπάζουν στον χερόμυλο. Μαγειρευόταν είτε μόνο του (όπως το πιλάφι), είτε με διάφορα κρέατα. Νοστιμότατο ήταν με κότα.(Κότα μι μπουλγκούρ)